Meer bereik(t) met een UMTS zendmast

(eerder gepubliceerd op 26 juli 2007 in Volkskrantblog)

Gister verscheen een reportage van bijna drie minuten op RTV Maastricht, een lokale televisiezender (zelfs de hond Gaucho protesteert en zorgt voor wat "ruis"). Afgelopen dinsdag verscheen een artikel in Dagblad de Limburger. Vandaag vat ik de gebeurtenissen samen en blog ik eens diep in de grond van mijn volkstuintje.

De Voorziener maakte er al eerder gewag van; het gevaar van UMTS-zendmasten en de wijze waarop ze soms letterlijk onder onze neus worden neergeplant wakkert in de volkstuintjes echter bar weinig reacties aan. Misschien omdat het eerst in de straat moet gebeuren aleer we het serieus nemen? Zelf maak ik ook gebruik van moderne (communicatie)middelen, al benut ik de mobiele telefoon nog maar zelden en sla ik de magnetron nog altijd niet hoger aan dan de gaspit. Straling is onzichtbaar, niet tastbaar, misschien dat dit een aarzelende houding legitiem maakt. En zo baggeren we met ons allen vrolijk door in deze consumptiemaatschappij zonder na te denken over het groter geheel.

Tonijn stond ooit geregeld op onze tafel, heerlijk te dampen in een pastaschotel of eenvoudig gegrild met peper, zout en een vleugje knoflook. Sinds bekender werd dat deze vissoort door overbevissing uit ons zeewaardig assortiment dreigt te verdwijnen, mag bij ons geen tonijn meer op tafel, zelfs uit blik niet. Jammer, maar wel een consequente handeling als gevolg van het idee dat als je iets in de wereld wilt veranderen, je op kleine schaal in je eigen huishouden kunt beginnen. Nou was het niet mijn initiatief om tonijn van ons menu te schrappen. Maar ik ben het er uiteindelijk wel mee eens. Al zou ik de boosdoeners in Japan liever leren om minder sushi te eten en bijvoorbeeld hutspot of een bord havermout te proberen.

Alle gekheid op een zendmast, ik dwaalde af. Kernwoord is echter principe. Soms gaat het om een principe. In mijn oude buurt Pottenberg te Maastricht (zie voor foto's mijn blog over oud-Pottenberger Pieke Dassen zaliger) staat sinds twee weken een UMTS zendmast bij mijn ouders voor de deur en ook nog eens op luttele meters afstand van een kinderspeelplaats. Ze wonen in een huizenblok met zes woningen en de omwonenden werden plots opgeschrikt door heftig getril en lawaai. Menigeen dacht aan een aardbeving, een achterbuurman ijlde geschrokken de zolder op in de veronderstelling dat de verwarmingsketel op ontploffen stond. Schilderijen van de muur, flesjes en vaasjes trilden van de tafel. Het was geen aardbeving, er werd alleen een zendmast geplaatst, in de struiken recht tegenover het huizenblok, op nog geen tien meter afstand.

De meeste bewoners in de buurt zijn rond de zeventig jaar en wonen er al meer dan veertig jaar. In de jaren zestig was het een 'luierbuurt', allemaal jonge gezinnen met kleine kindertjes. Huurwoningen en flats aan de Majolicastraat, koopwoningen om de hoek aan de Keramieksingel. Als kind was het er geweldig, akkervelden, koeien en "gouden" wegen, holle wegen stammende uit de Romeinse tijd. De korenvelden en landbouwgrond verdwenen, maakten plaats voor recreatie, een zwembad-tennishal-jeugdherberg en camping. De Dousberg. Het zwembad is onlangs onder discutabele omstandigheden door de gemeente Maastricht van de kaart gestemd, de jeugdherberg gesloopt. De camping is jaren geleden al geen levensvatbaar initiatief gebleken. Verder staan er nog vakantiebungalows gepland en zullen er richting de grens met buurland Belgie nog meer akkers sneuvelen voor andere nieuwbouwprojecten. Onlangs is de golfbaan geopend. Kijk bijvoorbeeld op www.dedousberg.nl voor de volledige plannen.

Vandaag verscheen echter opnieuw een artikel in Dagblad de Limburger met betrekking tot het Via Regia park en een enquete van afgelopen mei. Mijn ouders en enkele buren hebben de betreffende enquete ontvangen met vragen over het park. Toen de zendmast was geplaatst, werd gelijk gedacht aan die enquete en of er misschien een verband is tussen a en b. Mijn moeder en haar twee buurvrouwen, respectievelijk 69, 71 en 74 jaar, trokken er elke dag op uit om handtekeningen TEGEN de zendmast te verzamelen en vroegen gelijk of men ook enqueteformulieren ontvangen had. Verder pleegden ze telefoontjes met Vodafone, de gemeente, de GGD en andere instanties om zoveel mogelijk informatie te vergaren over het plaatsen van zendmasten. Klik op krantenartikel Via Regia park voor meer bijzonderheden omtrent de groenvoorzieningen, eventuele bouwplannen en de vraagtekens die raadslid Kitty Nuyts (na de gemeenteraadsverkiezingen uit haar partij de VVD gezet, waarop ze noodgedwongen een eigen partij begon, Liberale Partij Maastricht) bij dit alles plaatst!

Het spoor nog niet bijster? Dan keren we graag terug naar de oorspronkelijke bron des onheils: de UMTS zendmast. De omwonenden hebben niks tegen Vodafone en niks tegen moderne technologie. Wat ze wel niet willen, is zo'n ding pal boven je dak, met een hinderlijk zoemend naar diesel stinkend aggregaat waarvoor volgens PvdA-gemeenteraadslid Harie Franssen een voorlopige vergunning van vier jaar is afgegeven. Aha. Voorlopig, zegt u? Hoezo, voorlopig? Waarom nu die mast niet enkele honderden meters verderop plaatsen, waar niemand woont en dus ook niemand risico voor zijn of haar gezondheid loopt?

In Bergen op Zoom komt het gemeentebestuur de wensen en onrust van haar burgers tegemoet, zo was enkele dagen geleden te lezen in BN De Stem. Dat is democratie zoals democratie bedoeld is. In Maastricht lijkt daar zeer "soepel" invulling aan te worden gegeven.

Begin dit jaar werd elders in de omgeving van Maastricht ook plots een zendmast geplaatst, in Borgharen. Volgens voorzitter van buurtraad Borgharen, Jo Candel, wist zelfs de stadsdeelleider helemaal niets van de plannen om er een zendmast te plaatsen. Sterker nog, in een overleg met wethouder Wim Hazeu, eind 2006, werd door de buurtraad gevraagd of er nog iets belangrijks op stapel stond voor Borgharen. Daar werd met een stellig 'neen' op geantwoord. Enkele maanden later, in februari 2007, stond de zendmast er.

Ook de binnenstad zag zich zonder duidelijke kennisgeving geconfronteerd met een zendmast in de Capucijnenstraat. Daar was ooit een tijdelijke vergunning voor afgegeven, maar na het verstrijken van de periode werd de mast nog steeds niet verwijderd, met medeweten van de gemeente. Het is de bedoeling dat de mast verplaatst wordt naar het dak van Theater aan het Vrijthof. Maria Essers, voorzitter Argus buurtplatform Statenkwartier (binnenstad Maastricht): "De zendmast staat er nog altijd ondanks het feit dat er maar voor 1 jaar een vergunning is afgegeven. De zendmast in de Capucijnenstraat had al anderhalf jaar weg moeten zijn."

Met het Borgharen incident kwam PvdA-raadslid Harie Franssen in actie, dat wil zeggen, hij stelde vragen. Daar is tot op heden uiteraard nog niet afdoende op gereageerd, want een kleine week voordat de mast bij mijn ouders voor de deur werd neergeplant, stond er in de krant een artikel over het feit dat Borgharen en raadslid nu al meer dan vier maanden wachten op antwoord over die zendmast.

Mijn vader heeft vanochtend een reactie ontvangen op zijn schrijven naar de gemeente. Een juridisch adviseur geeft aan dat Vodafone in mei 2006 een vergunning heeft aangevraagd en dat hiervan netjes melding is gemaakt in een lokale weekkrant, de Maaspost. Er is niks mis met de Maaspost, maar wat wel hartstikke fout is, is dat de gemeente denkt met publicaties in de Maaspost te kunnen volstaan wat betreft het informeren van de burger. In mei, juli, augustus en september 2006 heeft de gemeente aangegeven wat de stand van zaken was rondom de zendmast Pottenberg. Omwonenden hadden in die periode bezwaar tegen de bouwvergunning kunnen aantekenen. En het bezwaarschrift van mijn vader kwam maanden na het verstrijken van die periode, aldus de conclusie van de gemeentelijke juridisch adviseur.

Zoals gezegd, er is niks mis met de Maaspost. Behalve dat de bezorging nog wel eens te wensen overlaat, dat dus niet iedereen deze weekkrant op tijd krijgt, of uberhaupt op de deurmat ziet verschijnen... En niet iedereen leest de krant, welke krant dan ook, van A tot Z. Als iemand de betreffende edities van de Maaspost had gelezen en dus ook de berichtgeving omtrent de plaatsing van de zendmast, dan hadden mijn ouders en de buren zeker hun bezwaren kenbaar gemaakt.

Klik HIER voor filmpjes over masten, straling en risico's voor de gezondheid. Vrijwel dagelijks aangevuld met nieuw materiaal. Of lees meer op http://www.stopumts.nl of http://www.stralingsrisicos.nl/

Op 27 juli plaatste De Ster, een populaire Maastrichtse weekkrant, een foto waarin m'n moeder en haar twee buren de verzamelde handtekeningen overhandigen aan de voorzitter van Buurtplatform Pottenberg. Mooi is dat op dezelfde pagina een artikel staat over het initiatief om het atelier van Pieke Dassen tot museum te verklaren.