Doolridders in het veld

Het is iets na half negen in de ochtend. Sara en Sascha hebben het druk. Muizenjacht. Sascha is een natuurtalent. Met elegante en zelfs sportieve tred sluipt ze langs de berm en stuwt ze plots haar voorlijf en voorpoten de lucht in. Met welwillende instemming van de zwaartekracht plant ze haar beide poten vervolgens heel krachtig neer. Soms bovenop een muis. Soms ternauwernood niet en dan verdwijnt haar kop met snuivend enthousiasme tussen gras en aarde, op zoek naar prooi. Sara lijkt maar wat aan te rommelen, zo huppelend in de wind van berm naar berm. Ze rent weliswaar haar neus achterna, maar weet niet echt wat te doen als ze puur instinctief naar een op turbosnelheid ontsnappend knaagdiertje hapt en miskleunt. Oh, er beweegt iets aan de overkant. Tralala, dan daar maar snuffelen...

Elke wandeling met de honden is een ritueel en ervaring op zich. Zo in de vroege ochtend is het vaak rustig en betrekkelijk stil. Afhankelijk van hoe de wind staat, hoor je de bedrijvigheid van de steengroeve verderop of juist helemaal niets. Deze ochtend is het louter de wind die duidelijk hoorbaar domineert. Het maisveld buigt woest golvend en laat zich als instrument niet onbetuigd. Als je lang genoeg kijkt zie je namelijk een compleet orkest aan het werk, met de wind als dirigent en meester. De twee honden raken euforisch door de geuren die wild om hen heen dansen. De wind speelt met ze, stuurt ze alle kanten op. Zoals altijd hebben ze het helemaal naar hun zin.

Het plateau biedt vergezichten, de landsgrenzen voorbij: de St. Pietersberg bij Maastricht (Nederland), Vlaamse en Waalse dorpjes, boerderijen, akkerland en fruitbomen, landweggetjes en modderpaden. Vogels zijn er in divers pluimage. Van buizerds en kraaien tot kwikstaartjes, kievitjes en fazanten in het wild. Maar ook reigers, zwaluwen en soms zelfs ganzen en eenden op doorreis. Dat is nog het meest indrukwekkend, om onverwacht zo'n troep op een akkerveld te zien staan. Want waar komen ze vandaan en waar gaan ze naartoe? Ook konijnen, hazen en kleine roofdieren maken van dit plateau hun domicilie. Knaagdieren zoals muizen zijn er in overvloed. En enkele weken geleden zag ik een prachtig wollig vossenjong weglopen, op nog geen vier meter afstand!

Vandaag maken we een grote ronde, want de dames hebben de kolder in hun kop en geen zin om naar huis te gaan. Dan slaan we het laatste pad in, waar we strakjes langs de weilanden achter ons huis uitkomen. Een mooi uitzicht, want je kunt duidelijk zien dat het dorp in een vallei ligt. Maar eerst komen we nog langs een veld met kersenbomen, daarachter ligt weer een lap akkerland en zelfs een klein natuur- en stiltegebied. Daar. Ik zie iets roodachtigs. Er beweegt iets in het bietenveld. Eenmaal dichterbij zie ik wat het is.

Vorige week kwam Nino thuis, na een wandeling met de honden. Hij had een verkreukeld oranje kaartje bij zich, gevonden langs een weggetje. De bijbehorende ballon was stuk, het kaartje lag half onder de stoffige aarde. De afzender was een meisje uit Brugge. De kaart ging met postzegel en vermelding van onze postcode terug. Stel je eens de blijdschap van zo'n meiske voor. Haar ballon had ruim 200 km afgelegd.



De ballon die ik deze ochtend vond is uit Houthalen-Helchteren. Dat is niet zo ver weg, een krappe 55 km. Maar desalniettemin een hele tocht voor zo'n ballon. Het bijbehorende kaartje deed mijn fantasie vrolijk galopperen. En dat in de vroege ochtend, nietwaar? Doolridders Ballonwedstrijd. Dat klinkt spannend. Doolridders. Het nummer op de kaart is al helemaal geweldig. Mijn lievelingsgetal. (Zie eerdere bijdragen 'Het raadsel van 11' en 'Nieuwe Maan')



Nino is vandaag jarig. Hij is net als ik negen dagen geleden, 44 jaar oud geworden. Of jong. De rode ballon verblijft nu in onze huiskamer. Al dan niet met kleine uitstapjes naar de keuken of een andere plek aan het plafond. Want de ballon beweegt, tot ontsteltenis van Sara en Sascha die het kleine gevaarte al vanaf de vondst met argusogen bekijken. Ik vind de ballon zeer sympathiek. Geen slingers, geen kaarsjes op een verjaardagstaart voor Nino, maar wel een heuse feestballon. Zomaar gevonden, tussen de bieten. En nu maar hopen dat 55 km genoeg is voor de jonge "ballonvaarder" uit Helchteren. En dat ie er een leuke prijs mee winnen mag.