Heel vaak ga ik er niet naartoe. Het natuurreservaat in Lanaye, oftewel Klein Ternaaien. Het is niet zo ver van waar wij wonen. Je loopt langs het Albertkanaal of via een ruiterpad achter een steengroeve en bent er binnen een half uur. Sara en Sascha kunnen er naar hartelust slalommen en als snelheidsduivelinnetjes over de paden racen. Het bos heeft een eigen sfeer en ik voel me er altijd gast. Sara en Sascha niet, die zijn er hartstikke thuis. Sascha weet dat en draait zich geregeld om als ze enkele meters voor me loopt. Alsof ze een gids is die me door het bos loodst.
Het bos heeft allerlei inwoners. Sommige zie je niet, maar hoor je wel. En andere inwoners volgen als het ware elke beweging die je maakt en lijken je route aan hun medebewoners door te geven. Met een glimlach. Want vriendelijkheid wordt in het bos zeer op prijs gesteld. Vandaar deze ode aan de vriendelijke boom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten