Toekomstmuziek

Was voordat ik dit stuk begon te schrijven halverwege een artikel over 'commodities', termijnmarkten en het succesvol toepassen van wetenschappelijk onderzoek in het financieel-economisch gebeuren. Voor het boek over Maastricht. Over een jong Maastrichts bedrijf dat in de Verenigde Staten een hypermodern financieel centrum uit de grond tapdanst.

Dat roept nogal wat herinneringen op. Als tiener konden de vakken Economie I en II me namelijk niet bekoren. Het was altijd de ver-van-mijn-bed show als ik naar de economieboeken keek. Zucht. Bah. Hm. Geen wonder dat het examen dikke onvoldoendes genereerde. Het instituut 'school' mankeerde in mijn overpeinzingen uiteraard sowieso ontelbare gebreken en het begrip 'onderwijs' zag ik vanuit mijn optiek niet bewaarheid in de dagelijkse tredmolen. Maar omdat ik zelf niet veel waarde hecht aan een papiertje en ik mijn levensweg in deze maatschappij anderszins wel zou weten te behuppelen, sois, het zal wel, laat maar gaan die diplomabanaan.

Nu, bijna drie decennia later, brei ik een toegankelijk en leesbaar iets over die voor leken ongrijpbare wereld van future options en de handel in spullen die met risico management zijn afgedekt. Jaja. Nog steeds de ver-van-mijn-bed show, eigenlijk. Maar ik kan er als beroepsmatig schrijvend wezen toch maar mooi mee uit de voeten. En doen alsof ik deskundig ben. Grappig.

Kronkelen mijn hoofd en hersenen zich soms suf omdat het werk dit vereist, de balans wordt meestal opgemaakt door de onverwacht leuke ontmoetingen via internet. Zo kan het dus zijn dat je via MySpace in contact komt met een muzikant/producer/engineer uit Nederland (omgeving Maastricht zelfs) die al jaren in de Verenigde Staten woont en werkt. Ondertussen is Erwin Musper hier al twee keer op bezoek geweest. Zeker weten dat ik ten tijde van zijn succes met Partner (hits als Kayuta Hill) ook geregeld trachtte me de taaie economische materie eigen te maken. Met tegenzin. Dat lukte zelden of nooit. Dus.

Al met al mag ik niet ontevreden zijn over mijn levensloop zonder middelbare schooldiploma. Temeer daar fragmenten uit de jeugd op een aangename wijze met het heden samensmelten. Dankzij ontmoetingen met mensen als Erwin Musper.