Stierlijk verveeld

Deze week heb ik tussen de werkbedrijven door veel op Facebook vertoefd. Dit blog wordt weliswaar naar Hyves getransporteerd zodat ik het daar niet nog eens extra hoef in te typen, toch ben ik op Hyves niet zo actief als elders. Soms wil ik alles wissen. Weg Blogger blog, weg Hyves, weg MySpace en weg Facebook. Alhoewel ik me daar kostelijk vermaak. Maar soms is het allemaal maar vervelende boel. Alles. Vandaar. Tot er dingen gebeuren die het weer leuk maken.

Zo is een mysterie van pakweg dertig jaar plots ontrafeld en ben ik een onschuldige illusie armer. Toen ik 16 jaar was en naar de radio luisterde werd mijn wezen volledig bevangen door de eerste klanken van Rickie Lee Jones' "Chuck E's In Love". Dat moment heb ik al zo vaak beschreven, dat ik het nu maar achterwege laat. De albumhoes heb ik nauwgezet bestudeerd en uitgeplozen, de ingenieuze teksten die me met een indrukwekkende wereld in verbinding brachten nestelden zich tot diep in mijn leergierig jong brein, zo ook de namen van musici die aan de plaat hadden meegewerkt en het fotootje waarop drie kinderen stonden afgebeeld met als onderschrift: "Russ and Rickie and Lenny at home in Santa Monica". Jarenlang verkeerde ik in de veronderstelling dat Rickie Lee Jones en de producers van haar geniale debuutalbum, Russ Titelman en Lenny Waronker, jeugdvrienden waren. In die tijd keek ik naar de foto en vond ik het een wonderlijk gegeven, dat drie kleine kinderen zo opgroeien en later samen aan een muziekproject werken, dat ze al zoveel jaren geschiedenis delen en met zo'n plaat iets uit hun jeugd onderstrepen.

Maar het is allemaal niet waar. Via Facebook kwam ik namelijk in contact met Russ Titelman die tot een van de meest succesvolle producers ooit mag worden beschouwd. Drie Grammy's gewonnen en betrokken bij succesvolle albums van een Randy Newman, Paul Simon, James Taylor, Ry Cooder, Steve Winwood en noem maar op. Op zijn website, Russ Titelman Music is er zeker voor de oudere jongeren onder ons veel bekends te genieten (grijns)!

Voor All About Jazz leek het me wel wat om Russ Titelman te interviewen en hij zegde graag toe. Ik moest dus ook gelijk die foto ter sprake brengen en vond het wel een leuk uitgangspunt, al had ik ondertussen ook al het geboortejaar van de heer Titelman ontdekt en is er zonder twijfel een leeftijdsverschil tussen hem en RLJ. Dus dat rijmde niet met die jeugdfoto. Ik heb het hem min of meer gevraagd en toen kwam de aap uit de mouw. Rickie Lee Jones had dat onderschrift gewoon verzonnen. Dus het zijn ook geen andere jongens die toevalligerwijs Russ en Lenny heten!

Zonder internet had ik dat nooit geweten. Niet dat het opzienbarend of wereldschokkend nieuws is, maar gezien de impact die de muziek en het album indertijd op me maakten, met alle overpeinzingen en gedachten en gevoelens van dien, toch een bijzonder weetje. Met een brede glimlach.

En omdat het echt enorm stierlijk vervelend is, ga ik ook weer een Volkskrantblog openen. Dit ter ere van een zogeheten "blogkerkhanendag" op 1 november, een woord dat toen ik het las gelijk naar "blogkemphanendag" vertaalde (grinnik). Maar waar is dan die haan?

Simpel. Terwijl de stier op de vroege ochtend zijn dagelijks portie gras vermaalde en op de achtergrond de mist zich nog eens lui uitrekte over land en bouwsels, zweeg de haan op de boerderij iets verderop in alle talen. De stier dacht er nog het zijne van, maar had geen lust om zich met die suffe haan bezig te houden. "Ik kauw, dus ik besta", dacht de stier in paradoxale wijsheid, want daar kraaide echt geen haan naar.