Verjaardag

Gisteren werd mijn vader 74 jaar. Zoals altijd wordt er dan een hapje gegeten. Vroeger waren dat complete rijsttafels. Met veel bezoek. En dito afwas. Nu blijft het stilletjes. En is het extra stil, zonder Gaucho. Toen de post kwam, kreeg mijn vader een wel heel bizar verjaardagscadeau. Een brief van het ziekenhuis. En dat ze zijn drievoudige bypass-operatie voor dinsdag 12 oktober hebben ingepland. Wat? Zo snel al? En eerst was het pas einde van de maand!

Een begeleidende brief met instructies deed mij naar de apotheek rijden om er zalf te halen. Blijkbaar hadden ook veel andere hartpatienten tijdens de voorlichtingsdagen alvast die boodschap meegekregen. Een zalf voor in de neus, om de verkoudheid te bestrijden. Dat kan namelijk complicaties veroorzaken. Bijna iedereen was verkouden toen, zo vertelde mijn moeder.

Nu is het wachten op een telefoontje dat de opname bevestigt. En dan is de kans groot dat we hem maandag de 11de naar het azM moeten brengen. Zijn hele leven lang kreeg hij te horen dat hij niet geopereerd kon worden en met zijn kwaal moest leren leven. Nu, drie hartinfarcten en twee beroertes later, komt het er dan toch van. En ik vind het eerlijk gezegd best ingrijpend. Je wilt niet automatisch denken aan alles dat er mis kan gaan, maar dat doe je toch. En vertrouwen hebben in de ziekenhuisfabrieken, tja...

Hoe dan ook, mijn vader zei laatst dat hij minstens 85 wilt worden, dat is zijn streven. Vooruit, dan maar!