Gaucho

(Klik op foto's voor een grotere afbeelding) Het moest snel, want Gaucho is een beweeglijk hondje. Met de telefoon in de aanslag lukte het warempel om enkele schattige momenten vast te leggen. Gaucho (7) was ooit mijn hond. Toen ik ziek werd door een vaste baan en ik een twee jaar oud spaarplan heel gunstig te gelde kon maken (inleg 3600 gulden en ik kreeg 15.000 gulden op mijn rekening gestort, daarna stortte dat hele aandelengedoe in en had ik na een volledige looptijd van twintig jaar vast niet zoveel geluk gehad, wetende dat twintig jaar sparen cq beleggen vast meer had moeten opbrengen) zodat ik me financieel een tijdje kon bedruipen, kocht ik een pup. Een gladharige Fox Terrier, a smooth Fox, zoals dat smeuïg heet. Ik was er helemaal gek mee en heb toch zeker enkele honderden foto's gemaakt, indertijd. En toen had ik nog niet eens een digitale camera.

Een heel jaar lang was ik fulltime beschikbaar voor Gaucho, met wie het heerlijk toeven was. Een vrolijk en vriendelijk beestje, met een boel vriendjes in de buurt. Op een gegeven moment verhuisde ik en Gaucho ging uiteraard met me mee. Maar ik ging ook weer aan het werk en mijn ouders fungeerden toen graag als oppas. Zij hadden nog niet lang geleden en vlak achter elkaar hun twee honden verloren en waren helemaal gek op Gaucho. Eigenlijk had ik Gaucho ook gekocht met het idee dat het mijn ouders heel goed zou doen. Ook al genoten ze van hun herwonnen bewegingsvrijheid, zo'n levendig wezentje in huis, da's toch iets wat ze gewend waren, door de jaren heen.

Ik opperde dan ook geen enkel bezwaar toen ze me mededeelden dat het beter voor Gaucho was als zij voor hem zouden zorgen, voortaan. Want werken met onregelmatige tijden en een hond, dat ging volgens hen niet zo goed samen. En ik kon hem toch zien en ophalen wanneer ik wilde.

Gaucho heeft het er prima naar zijn zin en ook al lijdt hij helaas aan artrose en kan hij niet meer zo lang en snel rennen... hij heeft er niet minder levenslust door. Toen wij Sara vonden, waren Gaucho en Sara al snel de beste maatjes. Toen Sascha er bij kwam, was het even aanpassen geblazen. Sara werd ineens kattig tegen Gaucho en wilde niet meer met hem spelen. Nu vindt hij het echter geweldig om door twee dames te worden belaagd. Al houdt mijn moeder dit soort taferelen angstvallig in de gaten, want zwieberende staarten en een lage salontafel waarop breekbare glazen en kopjes staan, tja, dat vraagt om blik en veger!