Vrienden (3)

Sara en Sascha liggen lui op de bank. Ze houden de boel hier wel goed in de gaten. Ze kennen het klappen van de zweep. Lezen voortekenen die er op wijzen dat er een lange wandeling in de lucht hangt. Ik hoef de stoel maar onder de tafel te schuiven, of Sara wordt alert. Sascha is echter lui en gemakzuchtig. Die blijft tot op het laatste moment liggen, zelfs al sta je met haar tuigje in de hand.

Het wordt weer tijd om hun vrienden onder de loep te nemen. Dit keer geen hondenvriendje, maar een koe. Of liever gezegd, een kudde koeien. De weilanden in dit dorpje staan vol met jonge dieren die nieuwsgierig kwispelen en bevallig log naar je toe komen als je aan het hek staat. Ze rennen zelfs huppelend met je mee. Sara heeft het niet zo op die grote beesten en houdt veilig afstand. Sascha daarentegen vindt het wel wat, maar dekt zich in door luidkeels te laten weten dat zij de baas is. Of zoiets.

De jonge koeien, toch al aardig uit de kluiten gewassen, reageren allervriendelijkst op mijn pogingen hen op hun koppies te aaien. Ze laten dit zomaar toe en bedanken je door een ferme lik met hun tong. Sascha wil snuffelen. Een jonge koe ziet zo'n nadere kennismaking ook wel zitten. Na drie keer hard blaffen zijn de koeien niet meer bang. Ik hurk naast Sascha en aai de koe, die haar hoofd buigt zodat Sascha er bij kan. Die vindt het dan toch maar eng en gromt. De koe trekt zich terug, maar laat zich door mijn hand en gebabbel toch weer overhalen. Sascha kijkt steels naar mij, maar heeft duidelijk gemengde gevoelens. Tot ze dan uiteindelijk toch aan elkaars neuzen snuffelen, hahaha. Sascha trekt zich plots terug en kijkt me aan met afwachtende blik, zo van, "heb ik dat goed gedaan of niet??"

Ja hoor, Sascha. Vrouwtje is hartstikke trots op je.
We lopen door naar huis en de koeien rennen nog even met ons mee, kwispelen vrolijk en schudden met hun hoofden alsof ze zeggen, "dat was gezellig, tot de volgende keer!"