Gisteravond stond de zon er mooi bij. Vandaag laat ie zich nauwelijks blikken en domineert de wind terwijl de vogels naar hartelust kwetteren. Dit jaar heb ik nauwelijks tot geen kersen geplukt en gun ik de merels en andere vogels een waar kersenfestijn. Toen ik het gras maaide met een trimmer, stootte ik geregeld op een mierenhoop. De bewoners begonnen subiet aan een nijvere aftocht dan wel verhuizing, maar toen ik er wat los gras overheen gooide, telkens, hadden ze in de gaten dat hun bouwsels geen gevaar liepen. Ik bedoel maar! Waarom al dat werk vernietigen? Zodat ik er met mijn tuinstoel kan zitten? Er zijn genoeg andere plekken in de tuin waar ik eventueel kan gaan tuinluieren, dus ik gun de mieren en andere insecten graag een derde van de tuin. Dat ze er lang en gelukkig mogen leven.
In de mensenwereld is het niet zo idyllisch. Om me heen alleen maar moeilijke verhalen. En dat betreft het klein persoonlijk geluk en niet zozeer kwesties als genocide, hongersnood en dodelijke ziekten die zich via ons eten verspreiden.
Ik zou er graag een blog aan wijden nu, maar mijn toonzetting zou dan vol dissonanten en mineurklanken heersen. Het zou wel waarheidsgetrouw zijn, maar wie houdt zich nog met waarheid bezig? Of eerlijkheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten